Riley

Imię i nazwisko: Riley E. Zeiner
Pseudonim: Profesor
Wiek: 29
Wzrost: 186.6cm
Waga:80 kg

Pochodzenie: Amarylis
Grupa: Inżynier
Zawód: Inspektor i projektant tuneli – Technik w Aurorze

Ciało: Odporność na ból
Umysł: Analityczny umysł
Atut: Doskonała orientacja w terenie
Wada: słaba wydolność płuc - od kurzu i pyłu Aurory ma bardzo osłabiony uklad oddechowy

Przedmioty Specjalne: zestaw przyrządów do projektowania, metalowe okulary z czerwono-zielonymi szkłami
Ekwipunek: lampa, ciepły czarny płaszcz, skórzany notes, wyściełane polarem skórzane buty, czarno-biała maseczka

Historia:
Urodził się w kwietniu 1859r. w dobrze sytuowanej rodzinie z klasy wyższej. Jego ojciec Philip był szanowanym wykładowcą fizyki i matematyki na uniwersytecie, a przy okazji jednym z projektantów Automatonów, który w przeciwieństwie do większości mężczyzn swojego pokolenia (a przy okazji na złość znienawidzonemu teściowi) bardzo wspierał naukowe zainteresowania swojej małżonki Mary.
Nic więc dziwnego, że pochłonięci karierą naukową państwo Zeiner doczekali się zaledwie dwójki dzieci.
Riley był tym „wyczekanym” synem.
Swoje dzieciństwo wspomina jako całkiem przyzwoite. Większość dni spędzał przy dębowym biurku w gabinecie matki, która wpajała mu miłość do geometrii lub na wykładach u ojca, z których przez lata rozumiał tyle co nic.
Ma w pamięci wspomnienia licznych spotkań w domu rodzinnym, na których dyskutowano o wszystkim – głównym przewijającym się tematem były niezmiennie rdzenie parowe profesora Hawkins’a i Automatony.
Jego młodość upłynęła w czasach największego dobrobytu Imperium Brytyjskiego – niech pierwszy rzuci kamieniem ten, kto by tego nie wykorzystał. Chłopak miał na starcie zapewniony ciepły stołek na uczelni.
W przeciwieństwie jednak do rodziców o wiele bardziej niż abstrakcyjne rozważania nad fizyką, Riley interesował się przede wszystkim tym czego mógł dotknąć – ziemią i wodą (choć szczerze mówiąc ich biologiczne aspekty nudziły go asburdalnie, a mikroby czy inne drobne żyjątka – wręcz obrzydzały). W wieku dwudziestu dwóch lat uzyskał tytuł doktora, a w 1885 roku opublikował całkiem pokaźną pracę dotyczącą ruchów podziemnych mas wodnych.
Rychło w czas jak się miało szybko okazać, bo ni z tego ni z owego nadszedł Wielki Mróz.
Jak dziś pamięta pierwszą zamieć śnieżną która złapała go podczas urlopu nad Morzem Północnym (jego ówczesna partnerka śmiała się, że tylko Zeiner może mieć takiego pecha by podczas jedynego wolnego tygodnia oberwać
anomalią pogodową).
Czy to było niepokojące? Oczywiście, że tak.
Z czasem zrobiło się jednak o wiele gorzej – docierające do nich informacje o katastrofie klimatycznej zmusiły wszystkie „tęgie mózgi” Imperium do sprawnego działania.
Można powiedzieć, że Riley miał ogromne szczęście – był jednym z pierwszych inżynierów wysłanych do krateru na północy (do dziś wierzy, że maczał w tym palce jego ojciec). Z czasem ich stacja badawcza przekształciła się w miasteczko Snowdrop.
Odkąd tylko przybył rozpoczął pracę nad tym na czym zna się najlepiej – ziemią, a dokładniej nad tym co Natura przez wieki magazynowała pod nią. Pokładami węgla, które tylko czekały, aby po nie sięgnąć i wykorzystać.

Dlatego właśnie po dzisiejszy dzień odpowiada za prowadzenie nowych tuneli w skalnych ścianach kopalni Aurory.


Ciekawostki:
- Do dziś nie wie co stało się z jego rodzicami, dalsza rodziną czy przyjaciółmi sprzed „Apokalipsy”. Już dawno pogodził się z ich ewentualną śmiercią. Trochę inaczej wygląda sytuacja z rodzeństwem, ale to temat na kompletnie inną historię…
- Jest kompletnie apolityczny – nie miało dla niego znaczenia, gdy West przejął władzę, kompletnie nie przejął się, gdy go wygnano i zabito. Dla Riley’a liczy się tylko i wyłącznie skuteczne funkcjonowanie Snowdrop i kopalni.
- Krążą plotki jakoby był osobą, która zasugerowała wykorzystanie dzieci do pracy w kopalni. Nigdy tej informacji nie zaprzeczył.
- Poza językiem angielskim, biegle posługuje się niemieckim (uczył się go na studiach)
- Biurokrata aż do przesady;
- Spędza wyjątkowo dużo czasu w ciemnych pomieszczeniach i w tunelach kopalni, więc na zewnątrz zawsze nosi okulary.
- Policzki i dolną część żuchwy mężczyzny pokrywają sporej wielkości blizny. Są spowodowane pewnym wypadkiem, podczas inspekcji jednego z pierwszy tuneli Aurory. Część nasypu zawaliła się, pogrążając go na dłuższy czas pod warstwą śniegu i lodu. Nim go odnaleziono minęło kilka godzin - dziś po tym wydarzeniu pozostały mu jedynie brzydkie blizny, które ukrywa pod maseczką i nieparzysta liczba palców u dłoni.
- Nigdy nie doczekał się oficjalnego przyznania tytułu profesora.