Plac

post dodany Pią Sie 06, 2021 11:48 am

Plac

Jest to jedna z dwóch najbardziej ruchliwych części tartaku. Rozciągający się przed tartakiem ogromny obszar, na którym często leżą przyniesione przez pracowników drzewa do obrobienia. Nie trzeba się jednak obawiać, że któreś z nich nagle postanowi zmienić swoje miejsce położenia i nagle wpadnie w przechodzącą tędy osobę. Wszystkie drzewa zostały zabezpieczone linkami, które mają je od tego powstrzymywać. Przez plac można dostać się do głównego budynku tartaku.

post dodany Sob Sie 21, 2021 12:39 pm

Spoiler:

Noah Johnston należał do zdyscyplinowanych ludzi. Tam, gdzie pozostali po pracy wydawali pieniądze na przyjemności w celu utrzymania motywacji do życia, Noah zasilał się satysfakcją z dobrze wykonanej roboty. Popędzał ludzi, żądał od nich wypracowywania stu procentowej normy, ale nigdy nie zostawiał ich samym sobie. Kierownik tartaku był pierwszy do pracy i ostatni do zakończenia zmiany, inspirując brygady do działania.
Jak zwykle rozpoczynał dzień w tartaku od apelu, gromadząc wokół siebie wszystkich pracowników. Ludzie musieli znać swoje miejsce i priorytety, aby efektywnie zarządzać czasem. Musieli czuć, że ich wysiłek jest zasadny; iż walczą z mrozem dla wyższego dobra.
—Dziewczyny i chłopaki!!! — ryknął na powitanie brygad — Dzisiaj zapierdalamy tak, jakby od naszych starań działał generator!!! Górnicy nie wyrabiają się z węglem, musimy im pomóc. Muszą wiedzieć, że mogą na nas liczyć. — Jego komunikaty były rozkazami, nigdy nie prosił, zawsze nakazywał i tym razem było nie inaczej. Dźwigał na barkach odpowiedzialność, nie mógł sobie pozwolić na wahanie.
— Posłałem dzieciaki, żeby zanieśli wieści mózgowcom-inżynierom. Będziemy stawiać retorty i będziemy wypalać drewno na węgiel drzewny, żeby odzyskać część strat spowodowanych przez niesprawne ustrojstwo! — Wspomniał o usterce automatona.
— Na razie działamy po staremu: podpiszcie listy inwentarzu, weźcie sprzęt i zajmijcie stanowiska pracy. KURWA, JAK PONOWNIE JAKIŚ DEBIL ZGUBI MI PIŁĘ, TO W KOPACH WYPIERDOLĘ! JAZDA, CHŁOPY I DZIEWCZYNY, IDZEM PRACOWAĆ!!!

post dodany Sob Sie 21, 2021 4:05 pm

Przyszła pomóc swoimi umiejętnościami za wyzwaniem. Mimo, że z zawodu konstruowała protezy, to w czasach mrozu trzeba było szybko się uczyć wielu umiejętności, a Jane chciała dać dodatkowe ręce do pracy, nie tylko te bioniczne. Zostawiła Złodzieja w domu w nadziei, że nie zajdzie nikomu za skórę w czasie kiedy ona postanowiła udać się do Centurii pomóc przy budowie retorty. Z zasady rzadko kiedy opuszczała warsztat, ale miała okazję widzieć plany budynku i słyszała od innych inżynierów co nieco o tych konstrukcjach.
Nie spodziewała się jednak, że przy tartaku będzie tak bardzo głośno i to nie tak, że nastawiała się na ciszę, ale wrzaski ludzi, gwar i szum maszyn wwiercał jej się w głowę zagłuszając jej własne myśli. Skrzywiła się i zakryła uszy rekami starając się uspokoić. Ciągniecie w dłoni odwróciło jej uwagę. Zgodnie z zaleceniami lekarzy mogła już ruszać palcami - byle ostrożnie. Opatrunek tez nie był ponoć potrzebny, ale wolała zabezpieczyć skaleczenie przed zimnem jeszcze trochę czasu.
W Centurii mróz gryzł w oczy i wsuwał się w jakikolwiek skrawek cieńszego materiału i kuł w ciało. Jane opatuliła się jak tylko mogła by nie zachorować podczas tego wypadu.
Długo stała w miejscu jak zagubione dziecko z rękami na uszach i rozglądała się po ludziach szukając znajomych twarzy z warsztatu, by dowiedzieć się jaki jest przydział zadań, ale mnogość osób jej w tym przeszkadzała.
Koniec końców udało jej się skupić na tyle by ogarnąć umysłem co się dzieje i skierowała swoje kroki na miejsce zbiórki nie odzywając się i starając się skupić na zadaniu równocześnie z całych sił ignorując łoskot wszystkiego dookoła. Ludzie też byli niesamowicie głośni i Jane zaczynała żałować decyzji przyjścia, ale wiedziała że to tylko kwestia dyskomfortu wywołanego jej nadwrażliwością.
Każda pomoc się przyda.
Więc stała i czekała na swoje zadanie.

post dodany